Restmensen
Een restmens is een mens
te veel. Een mens buiten
het grotere geheel.
Die andere blikken steelt
zinloos onnodig.
Zich een buitenbeentje voelt,
zo overbodig.
Een restmens trekt aan
het spel buiten de grenzen.
Apart in het zwart tussen
de mensen. Een restmens
huilt met de wolven in
het stille bos. Niet welkom
is hij de nummer vijftien
buiten het gros.
De resten of de afgetesten
voor het leven binnen het grotere
geheel; zijn als laatste
de misplaatsten op dat plekje
van hun deel
te veel. Een mens buiten
het grotere geheel.
Die andere blikken steelt
zinloos onnodig.
Zich een buitenbeentje voelt,
zo overbodig.
Een restmens trekt aan
het spel buiten de grenzen.
Apart in het zwart tussen
de mensen. Een restmens
huilt met de wolven in
het stille bos. Niet welkom
is hij de nummer vijftien
buiten het gros.
De resten of de afgetesten
voor het leven binnen het grotere
geheel; zijn als laatste
de misplaatsten op dat plekje
van hun deel
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, maart 17, 2018 16:42 |
| restmensen, randgangers, schemerwezens, soms toch blijken juist zij buitengewoon bergredelijk schamel in een lichter schittering begenadigd met zo welhaast werkelijk waar inzicht. hans |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, maart 16, 2018 17:51 |
| Elk mens mag er zijn Willem en ook zoals die is, niks restmens. Voel je waardevol zoals je bent. Rakend gedicht laat je lezen. Wens je een mooi weekend. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, maart 16, 2018 17:01 |
| Denk dat ieder mens uniek is en de moeite waard is om lief te hebben, hoe moeilijk dat soms is. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 maart 2018 | ||
| Thema's: | ||