thuis is:
waar de voordeur zich
zelfs zonder sleutel
voor mij opent
mijn vrouw mijn hoofd
stil, zacht en woordeloos
tussen haar borsten legt
en mij dat blij maakt
maar ook ergens droef
waar de oostenwind
door de afzuiging fluit
en ik elke schaduw
van de kamers ken,
er in iedere hoek
geesten huizen
naast de herinnering
aan lachen en aan wenen
waar het zachte gezoem
van de koelkast
als muziek in oren klinkt
van liefdeswoordjes
en spinnenwebben,
niet uit elkaar te houden,
terwijl jij lacht en zacht
mijn hoofd tussen jouw borsten streelt
blij makend
en toch droevig tegelijk
sunset 20-03-2018
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, maart 22, 2018 08:00 |
| Clarice, Mijn dank geldt jouw lezen en reageren. Zelf zat ik gisteren vanaf 5u 's morgen als voorzitter op een stembureau. Dus dichten is er bij ingeschoten *glimlacht*. Nog een rustige donderdag. Groetende genegenheid, |
|
| Clarice: | Woensdag, maart 21, 2018 21:41 |
| Mooi geschreven, Sunset. Gts, Clarice | |
| sunset: | Dinsdag, maart 20, 2018 22:15 |
| Avr, Dank je wel voor je lezen en mooi reageren. Nog een prettige dinsdagavond en genegen groet, |
|
| Avr: | Dinsdag, maart 20, 2018 12:36 |
| Hartverwarmend als men thuis liefde en geborgenheid kan vinden! Mooi, beeldend verwoord! l | |
