mijn hond
heb ook mijn verdriet gekregen
dacht het zelfs niet te overleven
ben er nu wel overheen
met de liefde van die een
kan het bijna niet geloven
voel me nu als herboren
en nee het is geen nieuwe man
die terug in mijn leven kwam
die iemand zit hier naast mij
en ik voel me nu weer blij
hij kijkt me met zijn grote ogen aan
om dan te kwispelen met zijn staart
mijn beste vriend in mijn verdriet
dit was voor mij de youkie
we genieten elke dag van elkaar
dit maakt voor mij het leven waard
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, maart 22, 2018 18:30 |
| deelgenoot wezen van de roedel als geheel is toonbeeld voor ons onderling verbond. groetje, hans |
|
| EXPLICIT: | Donderdag, maart 22, 2018 02:14 |
| Knuffelen! | |
| Stroejaro: | Woensdag, maart 21, 2018 15:18 |
| Mooi en liefdevol. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, maart 21, 2018 14:16 |
| ja kan me voorstellen de liefde van een hond |
|
Over dit gedicht
| Auteur: youkie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2018 | ||
| Thema's: | ||