net als ik
's avonds in het raam weerspiegelen lampen
wit, koud draag ik hen met me mee
laat hen cirkelen rond stromen, munten, papier
terwijl ik naar het moment toeloop dat alles begint te vallen:
sneeuw, reeds uren lang verwacht
tussen de sporen en hun bermen
in de lijzijde van treinen
glijden waterige lichten
tot aan de rand van de stad
neigt hun verlangen naar slaap
bomen staan donker, kaarsrecht
net als ik, in het duister; standvastig rechtop
verwissel ik maan en lamp
papier en sneeuw
sunset 26-03-2018
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, maart 26, 2018 23:25 |
| M-Rose, claire vanfleteren, Dank jullie wel voor jullie lezen en reageren en een heel prettige maandagavond verder. Warme genegen groet, |
|
| claire vanfleteren: | Maandag, maart 26, 2018 17:50 |
| Een mooi schrijven! | |
| M-Rose: | Maandag, maart 26, 2018 15:22 |
| verwissel ik maan en lamp papier en sneeuw in het duister ik hou eveneens van Merlin |
|
