schemerboom
er blijken randen te zitten
aan wegstervend zicht
een netwerk van uitersten dat
versmelt tot uitwendige kleur
deze boom blijft sprakeloos met
zwarte aderen en grijs geschut
de handen ten hemel en het lijf
kloppend als een aorta
een ontkalkte vertakking
tot diep in instabiele lucht
het zwart van de nacht brengt
onafwendbaar evenwicht
een gedempte zucht
zonder tegenlicht
aan wegstervend zicht
een netwerk van uitersten dat
versmelt tot uitwendige kleur
deze boom blijft sprakeloos met
zwarte aderen en grijs geschut
de handen ten hemel en het lijf
kloppend als een aorta
een ontkalkte vertakking
tot diep in instabiele lucht
het zwart van de nacht brengt
onafwendbaar evenwicht
een gedempte zucht
zonder tegenlicht
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2018 | ||
| Thema's: | ||