versteend
ik wist natuurlijk wel dat een steen
geen zelfdodend karakter heeft
maar zo bevroren in tijd, bij wijze van
spreken, lijk je op een ingevangen,
samengebald universum waar geen
leven aan ontsnapt en onderga je
alle eeuwen onbewogen zodat je,
hoe klein ook, groter lijkt dan de
wereld om je heen, nou moeten we
het niet spannender maken dan het is
maar ik had niet eerder stilgestaan bij
jouw stilleven en, het klinkt tegenstrijdig,
misschien heeft het er mee te maken
dat jullie met zovelen zijn waardoor je
soms lijkt op te gaan in de massa
met je afgeronde lijf zonder hartslag
of kinderhanden en je ligt daar maar
wachtend op de dooi die intreedt
geen zelfdodend karakter heeft
maar zo bevroren in tijd, bij wijze van
spreken, lijk je op een ingevangen,
samengebald universum waar geen
leven aan ontsnapt en onderga je
alle eeuwen onbewogen zodat je,
hoe klein ook, groter lijkt dan de
wereld om je heen, nou moeten we
het niet spannender maken dan het is
maar ik had niet eerder stilgestaan bij
jouw stilleven en, het klinkt tegenstrijdig,
misschien heeft het er mee te maken
dat jullie met zovelen zijn waardoor je
soms lijkt op te gaan in de massa
met je afgeronde lijf zonder hartslag
of kinderhanden en je ligt daar maar
wachtend op de dooi die intreedt
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 april 2018 | ||
| Thema's: | ||