steeds verder van elkaar
door je kreet naar bevrijding
voel ik het alleen zijn
met mezelf aan
als een heel witte bloem
met eigen dromen
die aan de rand van bestaan
tranen vonkend
schuld vindt
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, april 13, 2018 17:12 |
| Heel mooi. Het raakt. Diep. Prachtig gedicht. Liefs | |
| Stroejaro: | Donderdag, april 12, 2018 17:52 |
| Mooi! | |
| Margaritha: | Donderdag, april 12, 2018 16:39 |
| Mooi verwoord. | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, april 12, 2018 15:58 |
| Alleen zijn en vervolgens dromend in tranen schuld vinden in een witte bloem. Hoe mooi verwoord je een bevrijding Tine. Fijne middag met liefs. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, april 12, 2018 15:34 |
| gecompliceerd wit en tranen vonkend. goed besluit ? all the best. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verhavert | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2018 | ||
| Thema's: | ||