onze tongen vervlochten
heel nabij zijn wij ons
twee mussen in het stof
die met vleugels slaan
een wolk van vuil
de lucht in werpen
en weer vallen laten
jouw hand vangt mij op
met ingetrokken klauwen
[onzichtbaar als vampiers
in spiegels]
snuiven wij geuren op
wordt onze adem hitsig
hoe wij ons lieven
staand op dit tapijt
van natte kinderkopjes;
met onze tongen vervlochten
kennen wij geen pauze
sunset 17-04-2018
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, april 18, 2018 08:15 |
| EXPLICIET, Alhoewel ik niet weet wat jij gelezen hebt *glimlacht* toch mijn dank ervoor; en ook voor jou reageren. Vriendelijk genegen groet en een rustige lentewoensdag nog, |
|
| EXPLICIT: | Dinsdag, april 17, 2018 23:17 |
| Laten we dat maar niet doen. | |
| sunset: | Dinsdag, april 17, 2018 18:48 |
| Avr, Mijn dank voor je lezen en reageren. Nog een heel prettige dinsdagavond en groetende genegenheid, |
|
| Avr: | Dinsdag, april 17, 2018 16:47 |
| Een bijzonder liefdesgebeuren! | |
| sunset: | Dinsdag, april 17, 2018 10:51 |
| waterval, Dank voor je lezen en reageren en geniet verder van deze dinsdag. Warme genegen groet, |
|
| waterval: | Dinsdag, april 17, 2018 10:31 |
| en dat zo vroeg op de dag.... mooi gedicht :-) groetjes van ~~~waterval~~~ |
|
