Visueel venijn
Soms visualiseer ik hoe gedachtes lopen
hoe het kronkelt in kamers van mijn brein
beeld ik me in hoe het zou zijn zonder bochten
alle gangen verbonden in één rechte lijn.
Het venijn zit niet in de staart maar in de kop
systematisch geslinger van gevoel naar verstand
zie me stikken in trots, verdrinken in verwijten
moet principes zo nodig op mijn voorhoofd schrijven.
Ik weet dat geheugen selectief moet zijn
nee, ik wil niet in illusies geloven
toch tovert mijn brein elke keer weer
het beste beeld van jou naar boven.
hoe het kronkelt in kamers van mijn brein
beeld ik me in hoe het zou zijn zonder bochten
alle gangen verbonden in één rechte lijn.
Het venijn zit niet in de staart maar in de kop
systematisch geslinger van gevoel naar verstand
zie me stikken in trots, verdrinken in verwijten
moet principes zo nodig op mijn voorhoofd schrijven.
Ik weet dat geheugen selectief moet zijn
nee, ik wil niet in illusies geloven
toch tovert mijn brein elke keer weer
het beste beeld van jou naar boven.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Looortje |  
|
|
| Gecontroleerd door: Looortje | ||
| Gepubliceerd op: 20 april 2018 | ||
| Thema's: | ||