tussen schaduw en nerven
hoe kan ik
de leegte beschrijven
die enkel dit hart voelt
het breken het sterven
zoals een schaduw van was
meer duister ontwaakt
bloei met de stilte
de tover over velden
van leven en dood
voel hoe je ziel wordt geraakt
als hemel ontsluiert
in een breekbaar verhaal
tussen beeld en emotie
en wat voorbij is
waar tijd voor even niet bestaat
terwijl het nieuw komende seizoen
met licht en zonnnekleuren
een rode wolken zee
wiegt over het bloeien van papavers
door deze eindeloze nevels
van droom van golven
waar mijn woorden
jouw naam als echo's fluisteren
in wat nabij is ontwaak ik jou
bloei met de stilte
liefde tekent emoties
voor elke herkenbare melodie
voor iedere ongeoefende dans
langs wegen van as en scherven
Reacties op dit gedicht
| EXPLICIT: | Dinsdag, april 24, 2018 00:48 |
| Rakend en mooi langs wegen van as en scherven. | |
| Anneke Bakker: | Maandag, april 23, 2018 17:09 |
| Ontroerend mooi is dit gedicht M-Rose, stil en met aandacht gelezen. Zonnige groet. Anneke |
|
| waterval: | Maandag, april 23, 2018 16:21 |
| mooi, daar wordt een mens melancholisch van .. !!!! groetjes van ~~~waterval~~~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2018 | ||
| Thema's: | ||