Totaal onthecht
totaal onthecht
ik heb mensen zien staan
groepen met vage gezichten
op tal van perrons waarvan
wij nauwelijks het bestaan wisten
wij gingen langs
namen alles mee in een
nog niet ingepakt herinneren
door gehaast vertrek van overzee
proeven lucht in
duizend andere smaken
zien huizen en gebouwen
die wij thuis niet kunnen maken
stoppen op
vreemde plaatsen
het voelt niet echt
wij zijn totaal onthecht
pas na een lange rust
is er die zucht
stilte voelt weldadig aan
we delen nog dezelfde maan
wil melker
25/04/2018
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Woensdag, april 25, 2018 14:37 |
| zoveel moet onthecht worden voor ons, de vluchteling enz. leven in begrip onder diezelfde maan. th mooi |
|
| september: | Woensdag, april 25, 2018 13:05 |
| Mooi gedicht wat ik lees en herlees Wil. Vanuit een omgekeerd perspectief bekeken hoe "anders" alles is als een land van herkomst verlaten moet worden. Verplaatsend en empathisch naar deze mensen. Als je het zelf zou zijn..Dan komt hopelijk uiteindelijk rust. En delen we nog dezelfde maan. Erg goed geschreven. Liefs | |
| M-Rose: | Woensdag, april 25, 2018 11:24 |
| jasi | |
| lodi: | Woensdag, april 25, 2018 08:06 |
| Ook al is jou huis nu helemaal aan de andere kant en kunnen wij elkaar niet meer horen of zien, toch weet ik dat er een teken bestaat die zo heel af en toe laat weten hoe jij er over denkt... liefs lodi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 25 april 2018 | ||
| Thema's: | ||