over hooikoorts, lente en warm weer
hoe zit het met je warme borsten
onder het teer groene nachthemd
en je sierlijke voeten, samen-
gebonden door zwart fluwelen lakens
de zware bedsprei ligt als lood
op jouw ademend lijf dat puft en snuift
en veel te weinig lucht krijgt
buiten huilt een motor
en ergens klinkt zeldzaam gepiep;
de zon streelt warm je neus
brandt jouw gezicht bijna in twee
gelukkig houd jij jouw schouders
beschermend onder dekens
denkt verder nergens aan
snurkt en spreekt in je slaap;
stof dwarrelt dansend
in binnenvallende zonnestralen
sunset 25-04-2018
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, april 25, 2018 12:09 |
| waterval, Inderdaad. En als niet lijdend voorwerp raakt het mij maar zijdelings. Maar ik heb wel medelijden met de slachtoffers ervan (zoals mijn vrouw en mijn jongste dochter). Ik zie vanuit onmiddellijke nabijheid hoe erg het is. Dank voor je lezen en reageren en een heel prettige dinsdagnamiddag verder. Genegen groet, |
|
| waterval: | Woensdag, april 25, 2018 11:27 |
| ook dat is leven :-) groetjes van ~~~waterval~~~ |
|
