Haar mystieke kant
haar mystieke kant
in een valse
onweerszon
schittert de
monoliet zijn
boodschap tegen
donkere wolken
magistraal torent
hij hoog boven
het stille land
schaduw werpend
op haar warme
mystieke kant
zij voedt de
atmosferische
energieën diep in
het spanningsgebied
van het reflecterend
geestelijk verkeer
zij zijn onthecht
waren een eenheid
op interstellair niveau
toen de mens in
eerste genen langzaam
naar boven kroop
nu zijn het
artefacten uit
lang verleden tijden
waarin het eerste
leven voorzichtig met
de eeuwigheid vrijde
wil melker
26/04/2018
Reacties op dit gedicht
| lodi: | Donderdag, april 26, 2018 11:11 |
| zij kijkt van boven op ons neer weet alles vast te leggen wat wij hier doen, steeds een stapje verder reist zij verder naar de prachtige zon... liefs lodi |
|
| M-Rose: | Donderdag, april 26, 2018 10:50 |
| k hou vd filosoof | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, april 26, 2018 04:46 |
| tjonge! Goede morgen wil |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2018 | ||
| Thema's: | ||