Labyrint
Als zwakker echo was de stem
hoorde 't timbre van sandelhout
pas gewassen met het milde nu
lenteregen, in dromen en waken
heimwee bries van nachtegalen
bereikt stil stromende tsunami
Kleurige kolibrie doorsteekt
donkere gangen, laag hangen
plafonds in zeilende wanen
duizelend zoeken in weten
ooit zijn daar witte zwanen
grimmig asfalt, stukgebeten stenen
in dromend leven komen we tegen
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, april 30, 2018 00:07 |
| Hartelijk bedankt voor de fijne reacties Liefs |
|
| EXPLICIT: | Zondag, april 29, 2018 23:51 |
| Dit gedicht vertelt zoveel. Meerdere keren gelezen neemt het me mee naar telkens een ergens anders, waar we als mensen niet maar onwetend toch zijn... |
|
| Stroejaro: | Vrijdag, april 27, 2018 07:43 |
| Heerlijk schrijven. | |
| waterval: | Donderdag, april 26, 2018 23:04 |
| eventjes meezweven in deze zinnelijke droomwereld,... mooi en beeldrijk... groetjes van waterval~~~waterval~~~ |
|
| teun hoek: | Donderdag, april 26, 2018 14:24 |
| mooi th | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, april 26, 2018 13:43 |
| ja dit is mooi | |
| pieter christiaan paardenkooper: | Donderdag, april 26, 2018 11:43 |
| exotisch | |
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2018 | ||
| Thema's: | ||