EENZAAM
Ik sta alleen op de wereld
geen vrienden en niemand om mij heen
wel enkele professionele mensen
maar anders zo alleen
Mijn moeder …
maar houd die echt van mij
misschien draagt zij een masker
is ze met mijn bestaan niet blij
Jammer …
dat ik nu niet meer dood wil gaan
anders zou ik het kunnen doen
misschien kan ik het aan
Maar iedereen …
zou zo gelukkig zijn als ik er niet meer was
als ik dood zou zijn
begraven onder het gras
dan roept iedereen
“joepi, ze is er niet meer"
ik zie het zo voor me, ik weet het, ik voel het
ze zijn zo blij, ze zien me nooit weer
(autobiografisch)
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Zondag, april 29, 2018 01:05 |
| gedichten schrijven blijft een eenzame bezigheid, maar het brengt loutering.... groetjes van ~~~waterval~~~ |
|
| Clarice: | Zaterdag, april 28, 2018 22:23 |
| Geen fijne gedachte. Maar soms zien we het slechter in dan het is, Raissa. Veel sterkte, gts Clarice | |
| september: | Zaterdag, april 28, 2018 22:05 |
| Moeilijk om je zo eenzaam te voelen Gedichtenlady. Goed verwoord gedicht maar wel triest. Ik ben in elk geval blij met jou hier als dichteres. Liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: gedichtenlady | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2018 | ||
| Thema's: | ||