PUMPING IRON:
Ooit, ja ooit , was het dringen geblazen - voor de spiegel,
Weerklonk de bas
En was ik niet het dikste jongetje van de klas.
Was het oud ijzer, nog de ongeschreven wet
En boetseerde ik mijn lijf,
Als straf
Besloeg ik de spiegel,
Met gestolen glans,
Condens van het geweten,
Gemiste kans.
Zodoende stond de tijd stil en was
Mijn leven verworden tot een stilleven
Weerklonk het nadreunen van de gewichten
Om de innerlijke kwetsuren te verlichten.
De spiegel is niet langer beslagen,
Het hoe en waarom niet in frage.
Het oud ijzer omgesmeden tot trofee!
De stemmen van weleer zwijgen,
Meer dan voorheen.