in tedere zorgzaamheid
nacht na nacht
ontmoeten wij ons
in tussenruimtes
van eindeloze
zwijgende tijden
tussen dromen
van uit elkaar liggende
werkelijkheid vliegen
als zijn wij onderweg
naar een door harten
gebaande eeuwigheid
sterren in ’t blauw
schitteren dansend
in wijd geopende ogen
de maan echter
dien je te voelen
wetend dat hij ons toelacht
liggen wij warm in onze armen
en lieven ons
in tedere zorgzaamheid
sunset 03-05-2018
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, mei 03, 2018 13:38 |
| waterval, Inderdaad. Dank voor je treffende reactie en geniet verder van een rustige donderdag. Warme genegen groet, PS: En uiteraard is de maan vrouwelijk en dus geen hij zoals in mijn gedicht. |
|
| waterval: | Donderdag, mei 03, 2018 11:47 |
| raar, wat de maan met een mens kan doen....zo troostvol te weten dat zij er altijd is... groetjes van ~~~waterval~~~ |
|
| sunset: | Donderdag, mei 03, 2018 10:22 |
| Anneke Bakker, Dank je wel. En ik bid voor een echte liefde voor jou. Dank je voor je lezen en warm reageren. Warme genegen groet en heel fijne donderdag, |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, mei 03, 2018 09:15 |
| In tedere zorgzaamheid geliefd voelen bij moeder maan, ik geef haar een knipoog bij gebrek aan de echte liefde. Mooi gedicht Sunset. De zon groet je met warme stralen. Anneke |
|
