Liefsten
Ze slapen in mijn hart
orgaan dat innig bloed
rood, groot rondpompt
stil en veilig, opgekruld
sereen liefderijk vervuld
als het klopt slapen ze
als toen op mijn schoot
dieren gaan niet dood
niets kan hen nog raken
in volkomen sluimerstaat
tot iets ze wakker doet maken
snuitje verwachtingsvol
beweegt, zelfs jaren voorbij tijd
zachte trilling mijn hart
als bliksemlicht open splijt
ogen onhoudbaar overstromen
zo dierbaar, zij zijn weggenomen
wassende tranen, intens gemis
liefde, waar tijdloos slapen is
Reacties op dit gedicht
| EXPLICIT: | Zaterdag, mei 19, 2018 01:49 |
| Heb dit mooie schrijven natuurlijk allang vele malen gelezen. Passerende woorden verdwijnen terwijl ik meevoel en leef. Als meikind zijnde, leef ik met je mee. | |
| [zwarte engel]: | Vrijdag, mei 18, 2018 16:12 |
| wauw! schoon! | |
| september: | Zaterdag, mei 12, 2018 21:48 |
| Dank jullie heel hartelijk voor de lieve reacties. Liefs |
|
| waterval: | Donderdag, mei 10, 2018 22:44 |
| zo lief en ontroerend .... groetjes van ~~~waterval~~~ |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, mei 10, 2018 11:54 |
| Zo te lezen heeft dierenliefde een bijzondere plaats ingenomen in jouw hart, een liefde die verder gaat dan de dood daar echte liefde tijdloos is. Ik wens je veel sterkte September en ondanks het gemis toch een mooie dag. Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, mei 10, 2018 11:45 |
| wow ontroerend mooi |
|
