Je lacht me toe met je wirwar speels gestaar, je gedachten verwikkeld als de krullen van je haren.
De woorden die je met drukke chaos sprak waren altijd met een lach als je bij me was.
Lachen die klanken door hallen van onze gedachten.
De gekke sukkels die luid in de straten schateren tot we elkaar treingewijs verlaten.
Ik mis haar.
M'n goedgezinde trut die zelfs vreugde straalde in haar duistere dagen.
Wij samen waren, anders.
Anders dan anderen die denken de wereld te veranderen met narcistisch selfies plaatsen en vervolgens bullshit quotes de foto te laten vertalen.
Tis hoe we ons vermaakten.
Lachen met neusgaten en smoelen trekken.
Dit is geen gedicht die ik breng, dit is m'n ziel op een bord voor haar te grijpen gelegd.
Alleen k'heb het haar nooit gezegd.
Ik hou van je uit het diepste van m'n hart, de plek blijft voor altijd gevuld met jou in m'n gedacht.