Constant denk ik,
Steeds vraag ik het me af,
Is dit niet raar wat ik doe?
Is dichten niet raar en laf?
Mensen vinden mij al een raar kind
Ik hoor ze nog achter mijn rug fluisteren
Ga niet met dat rare kind om
Ze is abnormaal en stom
Ik hoor mijn “vrienden” nog goed zeggen
Kan je je kleding style niet verleggen?
En praat dan meteen ook wat minder kakkerig
En terwijl ik denkend op mijn bed lig
Steeds maar meer echo’s hoor
Werena doe dit
Werena doe dat
Werena je stinkt als een rat!
Ga weg wij mogen niet met je omgaan
Je verpest mijn uitzicht voor het raam!
Al die herinneringen,
Al dat leed
Al die onzekerheden
Lach ik nu niet te breed?
Langzaam leer ik me weer te vermaken
Maar elk klein grapje kan me nog diep raken
Dan vinden ze me weer een raar kind
Als ik in de hoek huil om wat me niet zint
Maar pesten laat diepe sporen na
Ik zou echt het liefst willen dat ik gewoon voor me uit sla,
Dat ik iedereen aan kan die mij dit heeft aan gedaan
Dat ik gewoon zorgeloos kan zeggen:
Dank je voor mijn uiterlijk lieve maan
Langzaam kom ik iets verder
Maar als iemand een grapje maakt
Één die mijn hart heel erg raakt
Ben ik weer terug bij af
En vind iedereen mij weer raar en laf
xxxx Werena