Voor het eerst in acht jaar
zie ik hoeveel je echt om me geeft
Voor de aller eerste keer
besef ik dat je echt voor mij leeft
Nu de rollen zijn omgedraaid
zie ik de tranen in je ogen staan
Besef ik voor het eerst
dat je bang bent dat ik weg zal gaan
En het spijt me echt
want geloof me, ik zie jou pijn
Maar ik durf gewoon niet meer te geloven
dat het ooit nog zoals toen zal zijn
Ik kan leven met angst voor ruzies elke keer
of een leven zonder jou
Ik moet voor mezelf kiezen
ondanks dat ik ontzettend veel van je hou
Ik word gek van de twijfels
ben op zoek naar geluk en zekerheid
Misschien kan dat alleen zonder jou
ook al wilde ik je echt niet kwijt
En het spijt me zo
ik zie heus jou verdriet
Maar het probleem is
dat jij het mijne niet ziet
| Hans Winter: | Zaterdag, mei 19, 2018 16:53 |
| vele mannen blijken pas doorheen die crisis eindelijk te rijpen, ze breken zich af en komen open, weten dan pas van geen wijken gevoelens te ijken. gevoelens waar nemen en eveneens vertalen in vertellen en gebaren, mannen hebben dat - helaas nogal onhandig - te leren in de bovenal gekozen trouw aan de vrouw die toont wat zij nodig heeft. groetje voor je o zo moeilijk overwegen, hans |
|
| Avr: | Vrijdag, mei 18, 2018 20:09 |
| Mooi en herkenbaar verwoord! | |
| ILse Bruintjes: | Vrijdag, mei 18, 2018 18:14 |
| aan de ene kant vol met gevoel geschreven .aan de andere kant kun je ook zien dat je veel van die gene houdt |
|
| Auteur: anne(22) | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 mei 2018 | ||
| Thema's: | ||