Het motto
Thuis zet hij de tv op.
Daar volgt weer een reclame
van het merk waar hij de smaak
niet meer herkennen kan.
Hij loopt door de stille straten,
lichtreclame lokken hem,
om van de eenzaamheid weg te zijn.
Want thuis wacht er niemand op hem,
alleen zijn verwaarloosde planten.
Omdat zijn vrouw weg is gegaan.
Er ontstaat een gevecht
tussen zijn geest en lichaam.
Zijn lichaam hunkert en smacht
naar de smaak doe ze zolang miste.
Zijn geest weigert op te geven,
Want na eentje sterft hij.
Weet je wie het gevecht won?
De moed die hij kweekte
Om het niet meer te doen.
Daar volgt weer een reclame
van het merk waar hij de smaak
niet meer herkennen kan.
Hij loopt door de stille straten,
lichtreclame lokken hem,
om van de eenzaamheid weg te zijn.
Want thuis wacht er niemand op hem,
alleen zijn verwaarloosde planten.
Omdat zijn vrouw weg is gegaan.
Er ontstaat een gevecht
tussen zijn geest en lichaam.
Zijn lichaam hunkert en smacht
naar de smaak doe ze zolang miste.
Zijn geest weigert op te geven,
Want na eentje sterft hij.
Weet je wie het gevecht won?
De moed die hij kweekte
Om het niet meer te doen.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, mei 24, 2018 19:15 |
| wat benard uitgehouden vragen van je lijf blijkt je uiteindelijk te hebben volhard, en voldaan je smaak echt te hebben verscherpt. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 mei 2018 | ||
| Thema's: | ||