Borderline
Een schreeuw, een roep
je gaat steeds boven de grens
misschien, eronder
je bent psychisch een ander mens
Schreeuwen, roepen
omdat het je niet gaat
iets waar je het moeilijk mee hebt
maakt je heel erg kwaad
Je weet niet tot waar je mag gaan
wanneer je boven de grens zit
stalking is een voorbeeld
dan ben je van de vriendenclub geen lid
je jaagt op die manier
mensen van je weg
ze willen niet meer in je leven zijn
ze hebben genoeg van je zeg
Schreeuwen, stalking en zoveel meer
altijd die grenslijn
je gaat erboven of eronder
voor jezelf en voor anderen doet het heel veel pijn
(ik heb jammergenoeg de ziekte, vreselijk om mee te leven, ik heb het gedicht geschreven vanuit mijn eigen leven)
Reacties op dit gedicht
| EXPLICIT: | Dinsdag, mei 29, 2018 23:28 |
| Uit ervaring weet ik een beetje hoe moeilijk het is, als een goede vriend van meerdere mensen met de 'diagnose'. Vaak zijn ze zeer intelligent en blijken andere onderliggende problemen de oorzaak. Hang jezelf niet op aan een rugzakje. | |
| waterval: | Dinsdag, mei 29, 2018 21:03 |
| dat moet een ware kwelling zijn,... groetjes van ~~~waterval~~~ |
|
| september: | Dinsdag, mei 29, 2018 20:02 |
| Het is een goed gedicht. Openhartig. Het lijkt me heel moeilijk dit in het leven zo te voelen en ervaren. Grenzen of begrenzen En hoe anderen dat mogelijk zien en ervaren. Liefs |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, mei 29, 2018 12:48 |
| Hier word ik even stil van Raissa, wat een zwaar leven draag je in je rugzak. Hoop voor je dat het een lichter wordt voor je. Blijf positief, eens zal het gebeuren. Sterkte en warme groet. Anneke |
|
| zomerkind: | Dinsdag, mei 29, 2018 07:14 |
| k weet waar je het over hebt eddie | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, mei 29, 2018 06:32 |
| goed gedaan hoor | |
Over dit gedicht
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: gedichtenlady | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2018 | ||
| Thema's: | ||