lente in Normandië
daar waar mensen crepeerden
meer dan zevenhonderdduizend
wandel ik door begroeide granaatkraters
waarheen ik ook kijk
vredig groene littekens
van een moordende tijd
nog steeds verbergt de aarde
ongeveer tachtigduizend doden
een kerkhof zonder kruizen
zonder te spreken
over twintig miljoen granaten
verstopt in de velden
bomen dragen nieuw blad
en helder twitteren vogels
in de beklemmende stilte
sunset 29-05-2018
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, mei 31, 2018 08:40 |
| waterval, Clarice, ja, we moeten ze blijven gedenken. Maar veel beter ware het dat wij van het gebeuren zouden leren. Toch? Dank jullie voor jullie lezen en reageren en nog een vredige donderdag verder. Genegen groet, |
|
| Clarice: | Woensdag, mei 30, 2018 14:01 |
| Plaatsen waar je stil wordt. We moeten ze blijven gedenken. Mooi geschreven, gts Clarice | |
| waterval: | Dinsdag, mei 29, 2018 20:41 |
| zo'n plaatsen zijn huiveringwekkend,... je voelt dat daar de dood heeft rondgewaard.... groetjes van ~~~waterval~~~ |
|
| sunset: | Dinsdag, mei 29, 2018 14:15 |
| Avr, Dank voor je lezen en reageren en nog een vredige dinsdagnamiddag. Genegen groet, |
|
| Avr: | Dinsdag, mei 29, 2018 12:55 |
| Aangrijpend, dit droef mooie gedicht! | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2018 | ||
| Thema's: | ||