Samen overleven
samen overleven
ik voelde
hoe jij losliet
noodgedwongen
om weer even
bij jezelf te zijn
de pijn langzaam
te laten helen
van het altijd
onvolledige samen
onder andere namen
de gemankeerde
momenten die ooit
hemelse potenties
hadden maar bleven
steken in aardse futiliteit
wij hebben naar
paradijzen gezocht
alle wegen bewandeld om
het mooiste te zien hopend
dat er nog meer is misschien
in dit samenleven
hebben wij onze testamenten
geschreven en nog steeds
geldt onze laatste wil
wij gaan samen overleven
wil melker
01/06/2018
Reacties op dit gedicht
| EXPLICIT: | Vrijdag, juni 01, 2018 23:32 |
| Een mens kan niet vaak genoeg stoppen met alsmaar doorgaan. Niemand wil er aan geloven al blijf ik hopen... | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, juni 01, 2018 08:14 |
| Goeie morgen Wil, ik lees hier onrustbarende tekst in jouw liefdevolle gedicht. Het een en ander klink niet best. Het streven is natuurlijk samen overleven, maar gaat het wel goed daar bij jou? Ik wens jullie alle goeds met warme groeten. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 01 juni 2018 | ||
| Thema's: | ||