opgeofferd
ik zag hoe de sprankeling in haar ogen
langzaam verdween
hoe elke stap trager werd
en haar gezichtje frêler en witter
tot zij slechts half elfje half mensje was
ik heb de stilte gekend
de angst gevoeld van de zieken
in het donker geluisterd
naar elk trage ademhalen
gebeden gefluisterd
dat zij toch maar genas
ik ben het stuur verloren
van m'n eigen leven
me opgeofferd
sterker willen zijn
dan ik eigenlijk was
Reacties op dit gedicht
| Barbieprincess: | Zondag, november 20, 2022 19:19 |
| wat mooi geschreven! heel veel kracht toegewenst | |
| wijnand.: | Zondag, juni 03, 2018 21:49 |
| Sterkte | |
| waterval: | Zondag, juni 03, 2018 21:00 |
| dat komt binnen.... mooie trieste woorden.... groetjes van ~~~waterval~~~ |
|
| Avr: | Zondag, juni 03, 2018 18:57 |
| Begrijpelijk! Een droef mooi schrijven dat ik met respect heb gelezen. Wens je heel veel sterkte! | |
Over dit gedicht
| Auteur: voor altijd en nooit meer | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 juni 2018 | ||
| Thema's: | ||