Populistische eenvoud
populistische eenvoud
ik voelde grond golven
wist hun agressie
kende vorm en kleur
rook nerveuze krachten
in onontkoombare hitte
tijdens de duur van het vuur
patronen schoten
uit een archaïsch verleden
om te innoveren in heden
herkenbaar in hun
beproefd strakke regie
van populistische eenvoud
de eenling verdween
in het schuim van de
immens rood ziedende zee
waren het eerst golven
later kolkten poelen verderf
tegen de borders van het paradijs
wil melker
05/06/2018
Reacties op dit gedicht
| EXPLICIT: | Woensdag, juni 06, 2018 01:14 |
| Helaas zal iedereen zich er weer aan gaan branden... | |
| september: | Dinsdag, juni 05, 2018 22:18 |
| Sterk meeslepend gedicht met mooie intense woordvondsten geschreven. Voor mij een gedicht dat vanuit verschillende invalshoeken te lezen valt maar een duidelijke sfeer oproept en achterlaat. Knap Wil. Liefs | |
| lodi: | Dinsdag, juni 05, 2018 21:09 |
| Enkel jou naam klonk zo hard als je maar kon bedenken, steeds als jij even je ogen sloot stond zij daar voor jou, nimmer meer het contact tussen beide enkel maar door jou dromen.... liefs lodi |
|
| waterval: | Dinsdag, juni 05, 2018 15:19 |
| uiteraard maakt iedereen zijn eigen paradijs maar betweters en oogklepdragers zijn evenzeer schuldig aan wat ze denken dat hen wordt aangedaan... groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, juni 05, 2018 09:11 |
| Wie wil er nog verzanden in die kolkende poelen, in de eenvoud van het gewone volk is het goed toeven in borders van het paradijs. Weer mooi gesproken Wil en fijne dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 05 juni 2018 | ||
| Thema's: | ||