In de kille kou van eenzaamheid
Dwalen duistere gedachtes in zwart gewogen wolken door mijn hoofd...
Diepe groeven in kwetsbaars verlangens,
Zo fragiel getekende lijnen,
Dwars door een kindertijd.. een gevlogen speeltuin,
Boven op de hoogste kamer die gedeeld werd met een bad, een marmeren spiegel en dressoirs vol sieraad staat een jong meisje naar buiten glurend..

Verlangens en angsten
Wisselen mekaar af voor nieuwsgierigheid
Naar uitbraak. Los van dit leven..
Vrij van dit gemeenschap!

Het meisje dat eet van zilver
En dat danst op goud,
Draait nu rondjes op het bal,
Waar spoedig gehuldigd wordt wanneer haar huwelijk gesloten wordt

En terwijl ze danst en lacht..
Denkt ze:
Nooit meer opgesloten te zijn,
Nooit meer te moeten.
Nooit meer hier te hoeven zijn.

Champagne wordt in geschonken,
De glazen klinken!
Er wordt geproost op een voorspoedig huwelijk!

Maar het meisje dat eet van zilver
En nu danst op goud,
Denkt alleen maar vrij te zullen zijn!