en ik in jou (parktheater, Herman van Veen -2-)
weer verwaait het moment
in mijn geheugen een melodie
als drug, vervanging voor een stem
die langzaam stiller wordt
om heel traag uit te sterven
[de pen krast een kleurloos spoor
op het maagdelijk papier
en leidt uiteindelijk tot niets
wendt zich, keert en breekt dan af
zonder iets te dichten]
maar zij, een hand op haar schouder
zingt en danst
en laat mijn ogen glanzen;
ik wacht met ongeduld
tot haar traan stiller wordt
en ik in jou
sunset 05-06-2018
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, juni 06, 2018 07:33 |
| Avr, waterval, Dank jullie voor jullie lezen en fijn reageren en geniet van een rustige dinsdag. Warme genegen groet, |
|
| waterval: | Dinsdag, juni 05, 2018 20:04 |
| *zucht..... dat is weer zo mooi... groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| Avr: | Dinsdag, juni 05, 2018 16:11 |
| Dit is wel iets! Een mooi schrijven! | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 juni 2018 | ||
| Thema's: | ||