Stuiteren gestaag
stuiteren gestaag
knikkers rolden
oppervlaktes bolden
licht klingelde in
transparante lucht
zij kwamen
van bovenaan
tevreden naar beneden
lieten zich helemaal gaan
een glazen waterval
die fonkelde in
muziek van de zon
tot de pot alles won
rusten samen
zonder geluid in
gelijkvormige kromming
tot er eentje verschuift
als een lawine
waaieren ze uit
maken vaart
glinsteren hun aard
zij zijn buiten
in vrije loop en
stuiteren gestaag
tot een kleurrijke hoop
wil melker
06/06/2018
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Donderdag, juni 07, 2018 11:24 |
| hier zitten zoveel lagen in dat ik er mezelf bijna ga in herkennen ;-) Een knikker of een waterdruppel of..... alles en iedereen glinstert in zijn eigen aard... groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, juni 06, 2018 14:17 |
| De knikkertijd, ik zie het zo weer voor me. Jammer dat men dat niet meer ziet, we hebben wat af gestuiterd. Heel leuk onder woorden gebracht Wil en heel graag gelezen. Zonnige groeten. Anneke |
|
| september: | Woensdag, juni 06, 2018 12:42 |
| Heel mooi beeldend en verbeeldend gedicht Wil.Ik zie de thematiek. Maar vooral ook het beeld van het ooit knikkeren. De vormen, kleuren en bewegingen. Ik volg dit boeiend geschreven gedicht graag en zal vanavond nog eens lezen omdat het daartoe uitnodigt Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 06 juni 2018 | ||
| Thema's: | ||