Wraak
Wraak
het blijft mysterieus hoe de toekomst gaat uiten
die keuze wordt nooit aan bewoners gevraagd
wie angst heeft van klank moet zijn oren maar sluiten
en hij die nog luistert leeft pas onversaagd
de wereld laat zich geen geluiden ontvreemden
strooit om en om kruimels en keiharde brokken
roept eerst naar bekenden en later naar vreemden
hoe 't klinken zal blijft voor de luisteraar gokken
de ene dag zalft ze in schuifel en fluister
van breekbaar en teder welwillend gestreel
de andere breekt zij met schoppen en duister
van kloppen en stoten met puntig houweel
de stilte zal nergens nog ruimte beroven
met roerloos en vreedzaam voorzichtig vermaak
misschien is die plaats slechts bewaard voor de doven
en schreeuwt deze wereld onstuimig om wraak
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, juni 11, 2018 01:47 |
| Indrukwekkend gedicht. Ik val stil bij het lezen. | |
| EXPLICIT: | Maandag, juni 11, 2018 01:37 |
| De waarheid vreest en verschuilt zich nog... | |
| Avr: | Zondag, juni 10, 2018 18:24 |
| Wie niet horen wil, moet voelen, zegt men wel eens! Geen prettig idee. Maar wel een prachtig gedicht! | |
| Aquarel: | Zondag, juni 10, 2018 09:18 |
| Ja, misschien, er wordt haar veel aangedaan. Indrukwekkend gedicht. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: waterval |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 juni 2018 | ||
| Thema's: | ||