In ziekte en gezondheid
Als ik even,
even niet meer kan..
Als de kleuren stilaan zacht vervagen,
en alles in mij toont meer grijs,
wil jij ons dan,
in jou verder dragen?
Zie jij hoop,
in onze reis?
Als het duister,
zich in onze stappen mengt,
en mijn echo slechts,
jouw pad verlengt,
ga je dan opzij?
Of ben je er, voor mij..?
Luister,
luister goed..
Hoor de zee, die zo vervaarlijk brult.
Waar ze eens, in sluiers,
van volmaaktheid was gehuld.
Er is geen branding,
zonder kust.
Geen storm die, zonder kern,
van een stilte rust.
Voel je vrij..
Vrij, om zelf te kiezen.
Vrij.., om meer te zijn.
En wees er dan,
zoals je bent.
Vrij..
Voor jou,
en, mogelijk,
voor mij..
-
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Maandag, juni 11, 2018 21:46 |
| pijnlijk verlangen naar deze onbaatzuchtige en grootmoedige liefdesverklaring ....zeer mooi... groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| teun hoek: | Maandag, juni 11, 2018 13:23 |
| ontroerend. sterkte. voor wie het mogelijk betreft. th |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, juni 11, 2018 08:53 |
| Een indringend gedicht om even bij stil te staan. Rakend en gevoelig mooi geschreven John. Maar goed dat het fictief is. Zonnige maandag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: John Kroos | ||
| Gepubliceerd op: 11 juni 2018 | ||
| Thema's: | ||