Mama
Je gaf me leven.
Jaren van geluk
Hebben we samen gedeeld.
Plots sloeg het noodlot toe.
Je werd van me afgenomen.
Jaren later kwamen we elkaar weer tegen
Een nieuwe start was aangebroken
Maar een harde woordenwisseling
Met je nieuwe levensgezel
Stuurde me weer weg.
Het weerzien kwam er nooit.
Voor altijd vewens ik die dag
Dat we weer onze eigen weg bewandelden
Zonder afscheid te kunnen nemen van elkaar
Maar weet dat ik altijd van je hou.
Je zoonlief.
Jaren van geluk
Hebben we samen gedeeld.
Plots sloeg het noodlot toe.
Je werd van me afgenomen.
Jaren later kwamen we elkaar weer tegen
Een nieuwe start was aangebroken
Maar een harde woordenwisseling
Met je nieuwe levensgezel
Stuurde me weer weg.
Het weerzien kwam er nooit.
Voor altijd vewens ik die dag
Dat we weer onze eigen weg bewandelden
Zonder afscheid te kunnen nemen van elkaar
Maar weet dat ik altijd van je hou.
Je zoonlief.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, juni 14, 2018 21:16 |
| in je leed wezen behoud je de liefde in ziel en geest, geloof je in vertrouwen, eens je vreugde, je deugd, heb je een hoop om op te bouwen, in je 'en toch' verbond. groetje, hans |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, juni 14, 2018 14:28 |
| Ik stuur je een massa troost en bemoediging in de hoop dat het toch nog eens goed komt. Warme groet Bert. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, juni 14, 2018 12:37 |
| moeilijk zo iets te verwerken wens je veel gemoedsrust toe. th |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, juni 14, 2018 12:14 |
| ach toch tranen sterkte hoor doet pijn |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2018 | ||
| Thema's: | ||