Bijna geen enkel geluid springt er meer uit, gaat niet meer door de ruit.

De stad is een rad van talloze prikkels, een kolkende massa van alles wat.

De ontelbare auto's stoten me niet meer tegen de kuit, dansen zelfs met het onkruid.

Denk dat ik toch iets vergat, iets heel irritants dat klinkt en stinkt als mijn poepgat.

Waar kan je dan nog in godsnaam over vallen, met de ontelbare geluidswallen die dagelijks voortknallen!?

Zijn het de sissende pannen op het festival, bediend door joelende, manende mannen?

Kom nou! Gaat het dan gewoon om de duizenden hakken van de vele rondlopende, mauwende vrouwen?

Ben je gek? Lang niet zo storend als de krantenverkopers met hun politiek gekwek, houden nooit hun bek.

Wat een ge-overdrijf...dan verstijf je vast van het geroep op de markt, vooral dat van een viswijf.

Hou je smoel! Zo praat je toch niet over visverkoopsters!? Er zijn er maar een paar. En die werken voor het goede doel.


Dan is het vast de beukende muziek uit auto's wat je verrast, metachter het stuur zo'n brullende, gekke gast.

Ach, dat duurt voor mij maar enkele seconden. Bovendien heb ik hun muziek ook thuis onomwonden verslonden...


Is het dan de loeiende sirene die trilt door ieders tenen en elk gevaar op de weg probeert uit te benen?


Hou op, dat is toch maar eens per dag omwille van ieders veiligheid? Als zelfs dat niet meer mag...

Wat uit de hel is het dan wel, vage toeter!? Nou, elke scooter. Het zijn veel, alsof ze je elk moment trainen.


In Amersfoort stinken en brommen ze zonder ontzag, van het begin tot het bittere eind van de dag...