Geen enkele band staat garant voor het eeuwige land.

Mensen zijn complex, soms sta je al perplex van andermans reflex.

Maar jij en ik voelen ons in zekere zin zo aan elkaar verwant dat onze gedeelde hand nog nooit is gestrand.

We zijn familie zonder jaloerse ex, doen nooit aan sex en ruziën nooit om ook maar het zoekraken van een tube Elmex.

Op elke onderlinge ergernis en onbegrip krijgen we snel grip, al kijk ik door jou dagelijks even sip.

Dagelijks komen we elkaar tegen, al komt het niet altijd gelegen en voel ik me soms zelfs bij jou heel even verlegen.

Ik zeg niet meer dagelijks 'Verhip!' als je wat nieuws zegt, maar je geeft dagelijks weer een tip met je opvallende lip.

Jouw emoties vallen me vaak wat tegen, maar ondanks jouw dagelijkse tranenregen zijn we na negenen alles ontstegen.

We weten elkaar niet meer echt te verrassen, maar krijg zelden de neiging door jouw overbekende passen te verkassen.

Hoe kan bij ons gebrek aan lust en onlust zoiets onzekers als hoogstwaarschijnlijk eeuwige rust zo bewaard blijven?

Nou, jouw uitstraling is zo traag en trouw dat je nooit flauw kijkt dat je zou denken 'Alles moet voor mij passen!'.

Je stem verraadt zelden ongeduld zodat ik nooit zal verstijven en elke geruststelling zal beklijven in ons beider lijven.

Elke korte en lange wandeling is onze afstemming op bezinning zonder dat woorden er altijd toe doen.

Bij geen enkele blik van jou denk ik 'Stik!', want jouw schik in mijn eenvoud geeft mij nooit een te pijnlijke prik.

Toch gaan we nooit iets speciaals doen, we delen bij het winkelen elkaars poen. Maar geven elkaar zelden een zoen.

Het getik van onze harten is gelijk aan het gelik van de liefkozende, eeuwig trouwe hond met zijn oeroude, lieve sik.