In kerend tij
in kerend tij
ik streek
heel even
tegen de vleug
probeerde
de sporen
nog te wissen
maar mijn
handdruk was
niet te missen
zag wolken
groeien tot
een felle bui
in ogen die
al stormden
in kerend tij
waar ooit
liefde en geluk
balanceerden
brak nu de hel
in wisselend
snel weerlichten
later vonkte
weer je blik
samen jij en ik
wil melker
17/06/2018
Reacties op dit gedicht
| lodi: | Zondag, juni 17, 2018 20:51 |
| Vooral jouw blik stond niemand aan geen idee wat er in jouw kop om ging, geen liefde enkel boosheid gevoel van niet begrepen te zijn is wat jou bezig hield, enkel maar genegeerd worden staat bij jou hoog in jou gevoel aangeduid, geen respect naar verluid enkel maar boosheid... liefs lodi |
|
| waterval: | Zondag, juni 17, 2018 17:14 |
| het moet af en toe knetteren, want het is stil waar het nooit waait ;-) groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| teun hoek: | Zondag, juni 17, 2018 12:36 |
| een ommekeer van weer. th | |
| Anneke Bakker: | Zondag, juni 17, 2018 08:57 |
| Na de bliksem en het gedonderde plooien weer glad gestreken Wil, fijn dat ook de zon weer doorbrak. Wens je een mooie zondag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2018 | ||
| Thema's: | ||