Je nam me voor vanzelfsprekend aan
ging ervan uit dat ik alles wel deed
Geloofde niet dat ik ooit weg zou gaan
maar je zag niet dat ik langzaam weggleed
Je vond jezelf het beste voor mij
ik zou nooit zoeken naar beter en meer
Mijn gevoelens schoof je opzij
maar dat maakte je wel goed een keer
Je zei wat je wilde ondanks mijn pijn
ik zou je toch nooit verlaten
Ik zou toch altijd wel bij je zijn
maar je had mijn verandering niet in de gaten
Je was zo overtuigd dat ik zou blijven altijd
ik zou nooit bij je weg kunnen gaan
Toch ben je me nu kwijt
en zal ik nooit meer naast je staan
| Hans Winter: | Zondag, juni 17, 2018 22:46 |
| dit is wellicht echt de kern van je vertrek. je metgezel is geschenk. hans |
|
| Clarice: | Zondag, juni 17, 2018 22:27 |
| Mooi gedicht uit je hart geschreven, Anne. Veel sterkte, gts Clarice | |
| Auteur: anne(22) | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2018 | ||
| Thema's: | ||