alsof zij engelen waarschuwen
waar immer ik ga
werpt mijn ouderlijk huis
zijn schaduw over mij
niets kan honger naar liefde
ooit nog stillen,
niets de herinnering
aan ijsdolken in mijn hart
ooit nog wegnemen
mijn ogen zoeken naar vlinders
naar ooievaarssnavels
om pijnvolle zwellingen te verlichten
wat echter niet gebeurt
omdat tussen betonkolossen
geen echt gras meer groeit
dat om onderhoud vraagt
in sommige vensters
zie ik het hele jaar door
nog kerstverlichting branden,
net als vuurtorens
gaan de lampjes
constant aan en uit
alsof zij engelen waarschuwen
voor hun val
(Rome 15/06/2018)
sunset 21-06-2018
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, juni 24, 2018 22:34 |
| Jadzia, Hilly N, waterval, Clarice, Avr, Dank jullie wel voor jullie lezen en warm-fijn reageren. Zelf ben ik sinds vandaag terug van het Bodenmeer en is mijn vakantie (voorlopig) voorbij. Warme genegen groet en prettige zondagavond, |
|
| Avr: | Donderdag, juni 21, 2018 18:45 |
| Een droef mooi en zeer beeldend gedicht! Sterkte, sunset! | |
| Clarice: | Donderdag, juni 21, 2018 14:44 |
| Mooi de pijn en ook de leegte beschreven, Sunset. Slechte herinneringen kan je niet wissen maar nieuwe mooie ervaringen kunnen je er wel milder naar laten kijken denk ik. Heel mooi geschreven,gts Clarice | |
| waterval: | Donderdag, juni 21, 2018 12:57 |
| bijzonder... groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| Hilly N: | Donderdag, juni 21, 2018 11:29 |
| Heel mooi weer Sunset. | |
| Jadzia: | Donderdag, juni 21, 2018 11:28 |
| Kijk omhoog naar de lucht het is de zon die jou kust Geniet van naar jij bent gekomen omarm de mooie stad gehete Rome. Liefs en knuffel van Jadzia |
|
