Prietel
Vandaag heb ik mijn prietel-mondje
een titel die mijn vader me gaf
Ben ik moe, verdrietig of boos
en is er even geen lach
Dan is er dus echt wat loos
Ze staat dan strak
en ook gespannen
Tekent m'n gezicht
en de dagelijkse dingen
voelen als een zware plicht
Hij koos PRIETEL
als m'n koosnaampje
En dat was heel lief bedoeld
Maar hij had waarschijnlijk geen idee
hoe het dan voor mij voelt
Was hij nog maar even hier
dan was ik nog even kind
Maar hij is al 30 jaar uit m'n leven
en die oh zo gewenste knuffel
kan hij me dus niet meer geven
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Vrijdag, juni 22, 2018 00:04 |
| zo'n lieve koosnaam, dat is een geschenk om te koesteren,.... groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| Clarice: | Donderdag, juni 21, 2018 22:52 |
| Heel mooi geschreven, Mamke. Hoe je iemand in al die kleine dingen kan gedenken en missen. Graag gelezen, gts Clarice | |
| Avr: | Donderdag, juni 21, 2018 19:05 |
| Ontroerend mooi gedicht, Mamke! | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, juni 21, 2018 18:51 |
| ach wat mooi deze herinnering,fijn dat je dat met ons deelt | |
Over dit gedicht
| Auteur: Mamke | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 juni 2018 | ||
| Thema's: | ||