Ik wist het wel
Wie je was, maar niet meer bent.
Ik wist het wel,
Dat je mijn naam verwisselde omdat je gewoon verkeerd was.
Ik wist het wel,
Dat je me moeilijk begrijpen kon.

Ik probeerde, echt..
Ik probeerde het hen te zeggen
Maar ze luisterden niet.
Zij, ja zij..
Zij had weer gelijk, wist alles beter
Zij werd op handen gedragen

Maar jij..
Jij kreeg elke keer commentaar, opmerkingen
Want je was dit vergeten, waarom doe je dat zo,...
Jij werd het oude koppige, eigenzinnige dametje
Voor hen
En jij, jij was gewoon moe

En ik, ik nam afstand
Ik nam afscheid van wie je echt was.
Van wie je nu niet meer bent
Maar ik bleef vechten ondergronds
Ik bleef vechten voor jou
Maar je wist het niet. Wat dom van me
En toch.. alles wat ik deed, deed ik voor jou
Elk feest dat jij er was.. was ik er ook, voor jou

En toen ging het ineens snel
Of eigenlijk ook niet
Toen wist je direct mijn naam
Jouw ogen spraken, veel meer dan woorden kunnen zeggen
Ik nam afscheid van je, voor de 2e keer
Voor de laatste keer

Had ik maar meer gedaan,
Geloofden ze mij maar
Zagen ze me voor één keer eens niet als een snotneus
Maar nee,.. je bent weg
En nu, nu herineren ze jou zo anders
Zo anders dan wie je echt was..
Ik nog steeds de snotneus
Zij nog steeds de beste

Maar ik vergeet je niet,
Ik weet wie je was! Wie je altijd zal blijven
Onze tijd samen nemen ze mij niet af
Nooit

Ik ben niet meer op elk feestje.
De feestjes in mijn hoofd, met jou erbij
Daar ben ik steeds
Elke dag weer..