Ik lig in mijn bed
Met mijn gepieker alleen
Met al mijn gedachten
Gezucht en geween
Zelfs al lig je naast mij
Met je adem en geknor
Dan nog voel ik mij eenzaam
Want het zit niet helemaal snor
Ik wil wel eerlijk zijn
En vertellen wat er is
Maar het zit allemaal vast
En ik verberg dat er iets is
Ik wil het niet tonen
Ook al zit er vanalles fout
Ik kruip liever in een hoekje
Ook al is dat alleen en koud
Ik wil niet dat iemand mij ziet
Op een moment dat het niet gaat
Dan wil ik eigenlijk gewoon
Dat iedereen mij met rust laat
Dan loop ik gewoon weg
Van alles en iedereen
Op zoek naar een eenzaam hoekje
Voor tranen, zuchten en geween
Daarna zet ik mijn masker weer op
En alles gaat weer goed
Want zo heb ik het altijd geleerd
Dat is hoe het moet
En al zijn er heel wat mensen
Die door mijn masker kunnen kijken
Dan nog wil ik dat vaak niet
En ga ik ze ontwijken
Weglopen is makkelijk
Dat weet ik hoe het gaat
Ook al weet ik wel uit ervaring
Dat dat het niet beter maakt
Het vermijden en verzwijgen
Lost helemaal niks op
Want eigenlijk weet ik dat wel
En sla ik mezelf voor mijn kop
Ik ben kwaad op mezelf
Omdat ik zelf niet eerlijk ben
Niet ten opzichte van mij
Maar al helemaal niet naar hen
Maar zelfs al lig je te slapen
Dan nog lukt het mij niet
Om onder woorden te brengen
Wat er in mijn hoofd zit
Zelfs luidop tegen mezelf
Krijg ik veel dingen niet gezegd
En het dan opschrijven
Dat lukt ook niet echt