Waarom zag je het niet
dat ik zo trots was op alles wat je hebt gedaan
dat ik zo ontzettend veel van je hield
en altijd bij alles achter je heb gestaan
Waarom zag je het niet
dat ik je onze toekomst had beloofd
dat ik zou wachten tot je tijd had voor mij
want ik heb altijd in jou geloofd
Waarom zag je het niet
dat ik probeerde te vechten voor jou en mij
dat ik alles voor je wilde doen
want er was geen ik zonder ons allebei
Waarom zag je het niet
dat je ondanks mijn liefde niet alles kon zeggen
dat ik niet zomaar vanzelfsprekend was
want ik had ook mijn leven uit te leggen
Waarom zag je het niet
dat ik goed genoeg probeerde te zijn
dat ik schreeuwde om jou trots en aandacht
want het tegenovergestelde deed zoveel pijn
Waarom zag je het niet
dat ik bij je weggleed langzaamaan
dat je pas te laat ook voor mij ging vechten
want je had me al veel eerder laten gaan
| Hans Winter: | Donderdag, juli 05, 2018 18:44 |
| verwijdering begint geleidelijk in het klein, je blijft nog te vinden, maar langzamerhand wint de aanloop terrein, die van binnen begonnen sprong. hans |
|
| waterval: | Woensdag, juli 04, 2018 20:37 |
| dit moet zeker voor velen herkenbaar zijn,... Mooi zo, die gevoelens beschreven... groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| Avr: | Woensdag, juli 04, 2018 19:37 |
| Mooi, rakend gedicht! Sterkte! | |
| Auteur: anne(22) | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 juli 2018 | ||
| Thema's: | ||