na zoveel jaren opent deze avond
nog een schacht neerwaarts en terug
vloeit er warmte dáár
waar wij soms geen meer vermoeden
bomen bewegen zich traag in een wind
uit tijden die restanten wegdragen
van verweerde haat, verwarring
en flarden van woorden
met opengesperde ogen, blind luisteren
naar het geluid van deuren die dichtslaan
en achter blijven contouren van liefdevolle
intimiteiten in een ontwakende ochtend
met ruggen naar het duister gekeerd
blijft er de wens om alles te begrijpen
al klaart het heel langzaam op
en drijven wolken traag weg
in de begrenzing van mijn armen
omhels ik jou zacht en teder
sunset 06-07-2018