jij slaapt, ademt
het donker omzoomt jouw lijf
en mijn begeerte
die mij altijd nabij is
maar zulke woorden zwijg ik
nu het al laat is en jij afwezig;
zoals mijn poëzie
die jou nimmer vergeet,
adem ik in de duisternis
woorden als stofvonkjes
in het hart van jouw droom
slaap jij en zwijgt
legt woorden op de as van de dag
zou er enkel nacht zijn
schenk ik jou alle liefdeswoorden
overgebleven op het einde van de schemer
het grote beven door tederheid
de zoetste muziek
tegen liefde zijn wij machteloos
dus leg je bij mij
vergeet en vergeef
jezelf en elke andere
en leef simpel wij
sunset 07-07-2018