Mijn snuit snuift het buiten
door stalen tralies
van de razende wagen
ze duwen tegen mijn rug
zij krijgen geen lucht
de hitte verstikt ons
het licht verblindt
de schemer ken ik beter
tijdens mijn korte leven
ik ben bang en verlang
naar mijn broers en mijn zussen
deze vreemde biggen
ken ik helemaal niet
de wagen stopt
deze plaats is raar
het lawaai is laaiend
de deuren zwaaien open
het gezwinde geweld
van wezens op twee benen
zint mij helemaal niet
ik hoor mijn voorganger krijsen
ik wil staan blijven
stokstijf van angst bevroren
maar kan enkel naar voren
de gang is te smal
wat ben ik bang
niet naar daar
niet naar daar
alsjeblief niet naar daar
alsjeblie....
***
- voor alle snuitjes
van gisteren
van morgen
van elke dag
die niet Charlotte heten
met veel droefheid
denk ik aan jullie <3 -