misschien ben ik zonder vaderland, hier
waar ik begrijp wat het betekent
om op zijn islamitisch te bidden
te vluchten wanneer marmeren engelen
enkel mild lachen en zwijgen
maar nu is het gelukkig zomer
schenken de halmen op velden
ons schilderdoeken van Monet
wijl ik een zomerkleed in jou dicht,
wit en onbevlekt
je zo wil conserveren tussen regels
uit koolzaad en lavendel als glimlach
terwijl een zonnegod ons groet en verbrandt
met een onbegrepen liefde
wanneer komt er eindelijk wat regen
sunset 17-07-2018