ogenblik
vandaag zijn ogen naar boven gericht
reikt een afstand naar zijn hemelbaan
drijft ons samenzijn langzaamaan
voorbij de uithoeken van het zicht
waren de dagen dan allemaal geteld?
nee, want zoals algemeen bekend
zijn de blijvende woorden verteld
in de korte duur van het moment
ik zie jouw eeuwige beeltenis
in een wit wolkenpatroon
dat nooit hetzelfde is
de dunne strepen, fijnbelijnd
spreiden luchtig ten toon
wat in herinnering is getwijnd
Reacties op dit gedicht
| claire vanfleteren: | Vrijdag, juli 20, 2018 19:13 |
| heel mooi gedicht, de woorden slaan in, je leest en herleest de betekenis en begrijpt de intensiteit en de realiteit van woorden | |
| Frank_V: | Vrijdag, juli 20, 2018 18:55 |
| Heel mooi verwoord | |
| Aquarel: | Vrijdag, juli 20, 2018 18:44 |
| De blijvende woorden zijn verteld in de duur van het moment... Prachtig gedicht, met woorden die bij blijven. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 juli 2018 | ||
| Thema's: | ||