Argwanend
argwanend
ze keek mij aan
ik zag heel even
de wereld achter
haar ogen leven
een licht ontwaken
dat beweging maakte
als aanzet tot de
eerste lach sinds dagen
in een ritmisch
meebewegen
spreiden handen zich
cirkelen armen licht
dit heerlijke
contactvolle moment
heeft zij lang niet gekend
in onbenoemd verlangen
zij kijkt argwanend
om zich heen met
de onzekerheden uit
haar leven van voorheen
nog lachen haar ogen
maar langzaamaan
zie ik de spirit doven die
ons contact gegeven heeft
wil melker
23/07/2018
Reacties op dit gedicht
| lodi: | Dinsdag, juli 24, 2018 21:14 |
| Jouw handen en ogen waren het enige houvast aan elkaar iedere hand- beweging gaf weer een teken, toch waren het de ogen die vaak gesloten waren tot je jou naam hoorden, steeds vaker deed jij ze open en ervaarde jij het gebeuren om jou heen, jou mensen lieten jou nimmer niet alleen... liefs lodi |
|
| Jadzia: | Dinsdag, juli 24, 2018 11:23 |
| Teder was dit moment voor jullie samen. Heerlijk. Knuffel Jadzia |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, juli 23, 2018 10:18 |
| Ik krijg een beeld van het ontwaken uit een coma. Ontroerend en liefdevol gedicht Wil. Wens je een koelere maandag. Anneke |
|
| Frank_V: | Maandag, juli 23, 2018 05:04 |
| Heel mooi en zacht Wil. Ziekte kan een flinke impact hebben op leven en relaties. Dit is een mooie om bij stil te staan. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 23 juli 2018 | ||
| Thema's: | ||