Ochtendlicht
Als ik daar lag, in dor geel gras
omwonden gewend tot blakeren
uitgestrekt, jij gedroomd gezicht
met iele schaapwolken vertrekt
trillen oogleden, verhalen beelden
hoe geliefde leek, wat mensen deden
in raken, ochtendlicht dat we deelden
kleurig ogen vol wonder opengaan
omsloten kobalt in zwijgende nachten
't surreëel schijnen van de volle maan
tot iemand valt, het zout zal smaken
zoete leegte zien, die ik niet meer herken
hier in gevend gras toch ten volle ben
Reacties op dit gedicht
| voske: | Donderdag, oktober 04, 2018 22:39 |
| Ik hou wel van jouw manier van schrijven. Het heeft elke keer weer iets magisch en ongrijpbaars, met zinnen waar ik soms echt jaloers op ben. groetjes, voske |
|
| EXPLICIT: | Zondag, juli 29, 2018 21:46 |
| Heel mooi. Heb het nu vaker gelezen, het ontroerd me... | |
| september: | Zaterdag, juli 28, 2018 12:46 |
| Dank jullie hartelijk voor de fijne reacties. Liefs |
|
| Stroejaro: | Vrijdag, juli 27, 2018 06:06 |
| Mooi! | |
| Connection: | Donderdag, juli 26, 2018 21:56 |
| Mooi bedicht, een zinderende bedenking mooi omschreven Liefs, Roger |
|
| teun hoek: | Donderdag, juli 26, 2018 18:35 |
| mooi th | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, juli 26, 2018 16:15 |
| mooi | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, juli 26, 2018 13:50 |
| Hoe krijg je zoiets moois bedacht Sebtember, wonderschoon, heb er geen ander woord voor, de onderbewuste lading van de volle maan schijnt duidelijk voelbaar. Heel mooi in jouw eigen stijl gebracht. Lieve groet en fijne middag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2018 | ||
| Thema's: | ||