Het zwarte gat
Soms valt een gesprek
Zo in de plooi
Dat je letterlijk
Terug valt in lang vervlogen tijden.
Dan sta je daar
Omringd door vrienden
Die je proberen te helpen.
Maar alles is gesloten.
Hopeloos zoeken ze de deur
Om binnen te stappen
En om je te helpen.
Zonder je pijn te doen.
Toon hen dan de deur
En gebruik je mond
Om de woorden te laten horen
Waarom je terug viel.
Zij helpen je.
Zo in de plooi
Dat je letterlijk
Terug valt in lang vervlogen tijden.
Dan sta je daar
Omringd door vrienden
Die je proberen te helpen.
Maar alles is gesloten.
Hopeloos zoeken ze de deur
Om binnen te stappen
En om je te helpen.
Zonder je pijn te doen.
Toon hen dan de deur
En gebruik je mond
Om de woorden te laten horen
Waarom je terug viel.
Zij helpen je.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, augustus 03, 2018 14:20 |
| de open deur laat het zwart gat zien voor wie de ogen in mededogen niet zal dichten, wie niet weg is, brengt licht in het aangezicht, ja dat dan liefst vol van hoop geloven. groetje, hans |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, augustus 03, 2018 10:37 |
| Zet de deur op een kier voor hen die jou oprecht proberen het zwarte gat uit te krijgen, het verlicht de eenzaamheid. Ik wens je alle goeds Bert en een mooie dag. Anneke |
|
| Aquarel: | Vrijdag, augustus 03, 2018 07:37 |
| Goed advies. Het is wel moeilijk om op zo'n moment de woorden te vinden, maar wel belangrijk om te proberen die deur open te zetten. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 augustus 2018 | ||
| Thema's: | ||